TEZGAH

Raf ömrünü kısaltan ilişkileri var insanın hayatında. Toksik ilişkiler; bu ilişkilerinin içinden çıkamadığı için insan,  paketli gıda gibi yaşamayı sürdürüyor. Tezgahta taze taze duran meyvelere, sebzelere imrenek geçiyor raftakilerin ömrü. Taze gıda olmak, taze ve canlı hayat yaşamak her birimiz için mümkünken hala rafta duramayı seçenler, dondurulmuş gıda bölümünde hislerini, hayatlarını, eylemlerini dondurmuş yaşayanlar! Sana  sesleniyorum, hapsettiğin, dondurduğun tüm o hisler, yol su elektrik olarak dönüyor sana. Raf ömrün bitmeden,içerden, çürütüp bayatlatıyorsun kendini. Sen bayatlarken ilişkilerinde bayatlıyor, çürüyor. İyileşebilmen için taze sebze- meyve reyonuna geçmen gerekiyor. Kendi tohumlarını yeniden ekmeden önece toprağını bir havalandırman, içini dışına çıkarman, köklerinin karanlığında vakit geçirmeyi öğrenmen gerekiyor.

Sen  değil misin bu bayatlamış hayattan bunalan, kapakları açıp kurtulmak isteyen? Niyetin tazelenmek olsa da eylemler hep yerinde sayıyor. Hem sana hem kendime konuşuyorum. Kendimin bayatlamış parçalarına, çürümüş, kurtarılamayacak ilişkilerime yazıyorum her satırı.Kendi farkındalığıma yatırım yapıyorum. Seni memnun etmenin çok ötesinde bayatlayan her parçamı canlandırıyor yazı yazmak. Eskiden de yazıyordum, yazmaya küstüm; çok bilen Türk Dili mezunu, eleştiren arkadaşlar yüzünden. Küslüğüme küstüm:)ta ki yakın geçmişte bir  sabah kendim için yazmaya karar verene dek. İnsanlar, kendi mükemmeliyetçiliklerinin ( yetersizlik ve bayatlamışlık da mükemmeliyetçilik vitriniyle çok güzel maskelenir) yansımasını aradıkları için, kendi yapamadıkları için seni-beni yolundan caydırmaya çalışırlar. Sende (bende) kendi yetersizlik duygun tetiklendiği için sana iyi geleni yapmaktan vazgeçiyorsun. İyi gelenleri yapmayı terk ettikçe yaprakların dökülür, çiçeklerin solar, sonunda da yaşarken ölürsün :) Büyük ironi di mi? Sorsalar," hep istediğim gibi yaşıyorum, kimseyi takmıyorum"dersin.  Halbu ki onlardan biri olmuş, bayatlamış koloninin ruhsuz hayatının bir üyesi olmuş, şarkısız, bülbülsüz yaşıyorsundur. Hepimiz hikayesi azıyla fazlasıyla birbirine benziyor. Kendi tarihi yeniden yazmak üzere çatlamış bir tohum olarak;  yolculuğunda yalnız olmadığını yanında olduğumu, taze bir yaşamın mümkün olduğunu  söylemek isterim . İlham olduysam sana, ne mutlu bana!

Sevgimle

Xo

Nesliji